Σάββατο 10 Απριλίου 2010

Η Ζωοδόχος Πηγή.



Η  Ζωοδόχος Πηγή
του Παναγιώτη Τσαγκάρη,
Θεολόγου
  Ήταν  γύρω  στα  450μΧ,  όταν  ένας  βυζαντινός  στρατιώτης,  Λέοντας  στο  όνομα,  τριγυρνούσε αμέριμνος σ΄ ένα  δασάκι, στα  μέρη  της  βασιλεύουσας,  όταν  ξάφνου  βλέπει  μπροστά  του  έναν  τυφλό  άνθρωπο  να  του  ζητάει  λίγο  νερό  για  να  σβήσει  τη  δίψα  του. Ο  Λέοντας  προθυμοποιήθηκε  να  του  βρει  και  να  του  φέρει  νερό. Έψαξε  λοιπόν,  στο  δάσος  για  να  βρει  νερό  αλλά  μάταια  κι  έτσι,  επέστρεφε  λυπημένος.
            Τότε  όμως,  άκουσε  μια  γυναικεία  φωνή  να  του  λέει: «Ου  χρέων  σε,  Λέων,  αγωνιάν,  το  γαρ  ύδωρ  εγγύς»,  δηλαδή,  «Δεν  χρειάζεται  Λέων  να  αγωνιάς,  να  άγχεσαι,  να  στεναχωριέσαι,  το  νερό  είναι  δίπλα  σου». Και  πάλι  ακούει  τη  φωνή  την άγνωστη  να  τον   προστάζει: «Λέων  βασιλιά,  πάρε  απ΄ το  νερό  αυτό  και  δώσε  να  πιει  να  ξεδιψάσει  ο  τυφλός  άνθρωπος  και  κάτι  ακόμα,  άλειψε  μ΄ αυτό  τα  μάτια  του  και  αμέσως  θα  καταλάβεις  ποια  είμαι  εγώ  που  σου  μιλώ». 
           Έτσι  πράγματι  έπραξε  ο  Λέοντας  και  παρευθύς  ο  τυφλός  ανέβλεψε.  Αλλά  ταυτόχρονα  άνοιξαν  και  τα  μάτια  του  Λέοντα  ο  οποίος  τώρα, κατάλαβε  πως  εκείνη  η  θαυμαστή φωνή  που  του  μιλούσε  ήταν  της  Παναγίας  και  πως  σ΄ Εκείνη  τη  Μεγαλόχαρη,  οφείλεται  και  το  μεγάλο  θαύμα  της  θεραπείας  του  τυφλού.
            Θαύμα  επίσης,  αξιοθαύμαστο  ήταν  και  η  εύρεση  της  πηγής  του  σωτήριου  αυτού  νερού. Θαύμα ακόμη ήταν  και  η    επαλήθευση  της  προσφώνησης  από  την Παναγία,  του  Λέοντα, ως  βασιλιά. Διότι  πράγματι  ο  Λέων,   το 486μ.Χ,  ανέβηκε  στον  θρόνο  της  Βυζαντινής  αυτοκρατορίας  ως  Λέων  ο  Α΄ ο  Θράξ,  ο  επονομαζόμενος  και  Μακέλλης(457-474),  και  τον οποίο  η  Αγία  Εκκλησία  μας  ως  Άγιο  τον τιμά  στις  20  του  Ιανουρίου. Αμέτρητα  τα  θαυμάσια  σου  Παναγία  μας.
             Ο  Λέων,  ως  αυτοκράτορας  πλέον,  θα  αναγείρει  επί  της  θαυματουργής  πηγής,  θαυμάσιο  Ναό  αφιερωμένο  στην  Παναγία  τη  Ζωοδόχο  Πηγή  για  να  θυμίζει  τις  δωρεές  της  Θεοτόκου  προς  εκείνον  αλλά  και  όλες  τις  μεγάλες  ευεργεσίες  της προς  το  γένος  των  ανθρώπων. 
          Στην  θαυματουργή  πηγή   αυτού  του  ιερού  Ναού,  βρήκε  τη  γιατρειά   και  ο  αυτοκράτορας  Ιουστινιανός  ο  Α΄,  ο  Λέοντας  ο  ΣΤ΄ ο  Σοφός,  η  γυναίκα  του,  Αγία  βασίλισσα  Θεοφανώ,  ο  Ρωμανός  Α΄ ο  Λεκαπηνός  και  η  γυναίκα  του,  ο Πατριάρχης  Στέφανος (886-912),  ο  Πατριάρχης  Ιεροσολύμων  Ιωάννης(964-966),  αλλά  και  πλήθος  ακόμη,  άρχοντων και  απλών  ανθρώπων. Μέχρι  και  νεκρό  ανέστησε  το  αγιασμένο  νερό  της  Ζωοδόχου  Πηγής.
       Τον ιερό  Ναό  της  Ζωοδόχου  Πηγής,  γκρέμισαν  οι  Τούρκοι  για  να  φτιάξουν   με  τα  υλικά  του  το  τέμενος  του   Σουλτάνου  Βαγιαζήτ. Οι  χριστιανοί  στη  θέση  αυτή  έχτισαν  ένα  παρεκκλήσι  και  αργότερα  ένα  πιο  μεγάλο  Ναό(1835). 
           Αυτού  του  ιερού  Ναού  της  Υπεραγίας  Θεοτόκου  της  Ζωοδόχου  Πηγής,  τα  εγκαίνια  εορτάζει  η  Εκκλησία  μας  την  Παρασκευή  της  Διακαινησίμου (Λαμπροβδομάδα).
            Ο  Ναός  αυτός  έμεινε  γνωστός  στην  ιστορία  ως  το  αγίασμα  του   «Μπαλουκλί». «Μπαλούκ»  στα  τουρκικά  σημαίνει  ψάρι  και  η  παράδοση  μας  λέει  πως  εκεί  δίπλα  στο  αγίασμα,  στις  29  Μαΐου  1453  ένας  καλόγερος  τηγάνιζε  ψάρια,  όταν  κάποιος  του  έφερε  την  είδηση  πως  πήραν  την  Πόλη  οι  Τούρκοι. Ο  καλόγερος  απάντησε  πως  μόνο  αν  τα  ψάρια  που  τηγάνιζε  έφευγαν  απ΄ το  τηγάνι  και  έπεφταν  μέσα  στο  αγίασμα  θα  πίστευε  ότι  έγινε  κάτι  τέτοιο. Και  πραγματικά  τα  ψάρια  ζωντάνεψαν  και  έπεσαν  μέσα  στην   πηγή  του  αγιάσματος. Μέχρι  σήμερα  δε,  μέσα στην  δεξαμενή  της  Ζωοδόχου  Πηγής  διατηρούνται επτά  ψάρια  και  μάλιστα  σαν  να  είναι μισοτηγανισμένα  απ΄ την  μια  πλευρά.
          Πέρα  όμως  από θρύλους  και  παραδόσεις,  η  Παναγία  μητέρα  του  Χριστού  και  μητέρα  πάντων  των  χριστιανών,  παραμένει  για  όλους  μας  η  Πηγή  της  Ζωής,  καθότι  Εκείνη  έφερε  τη  Ζωή,  το  Χριστό  στον  κόσμο. Γι΄ αυτό  αποτελεί  για κάθε χριστιανό ελπίδα  και  προστασία,  καταφυγή  και  σκέπη  και  αγαλλίαμα.

Απολυτίκιον  Ζωοδόχου  Πηγής. Ήχος  α΄

Ο ναός  σου  Θεοτόκε  ανεδείχθη  παράδεισος,  ως  ποταμούς  αειζώους  αναβλύζων  ιάματα  ώ  προσερχόμενοι  πιστώς,  ως  Ζωοδόχου  εκ  Πηγής,  ρώσιν  αντλούμεν,  και  ζωήν  την  αιώνιον,  πρεσβεύεις  γαρ  συ  τω  εκ  σου  τεχθέντι,  Σωτήρι  Χριστώ,  σωθήναι  τας  ψυχάς  ημών.

Μεγαλυνάριον

Ύδωρ το ζωήρυτον της Πηγής, μάννα το προχέον,  τον αθάνατον δροσισμόν το νέκταρ το Θείον την ξένην αμβροσίαν το μέλι το εκ πέτρας, πίστει τιμήσωμεν.

Από τον Εσπερινό της εορτής της Ζωοδόχου Πηγής

Εις τα Απόστιχα. Ήχος πλ. α'. Χαίροις  ασκητικών   αληθώς.

1.—«Χαίροις η ζωηφόρος Πηγή, κατά θάλασσας πελαγίζουσα θαύματα, προς πάσαν την οικουμένην, Ωκεανέ νοητέ, τα Νείλωα ρείθρα υπερβαίνουσα, τη χύσει της χάριτος, Σιλωάμ άλλος δεύτερος, ύδωρ πηγάζων, ως εκ πέτρας παράδοξον, Ιορδανού τε δεξαμένη ενέργειαν, μάννα σωτηριώδες τε, εναργώς το γινόμενον, προς του ζητούντος την χρείαν, πλούσιον όντως και άφθονον. Χριστού Μήτερ Κόρη, η προχέουσα τω κοσμώ το μέγα έλεος». 

2.—«Ύμνοις εν εξαισίοις Πιστοί, την επουράνιον νεφέλην υμνήσωμεν, σταγόνα την ουρανίαν, τον ζωοδότην Χριστόν, επί γης αρρεύστως υετίζουσαν, το ζων το αλλόμενον, και πηγάζον αθάνατα, ύδωρ το θείον, την αμβροσίαν του νέκταρος, του μηδέποτε μετά πόσιν εκρέοντος, δίψαν δε την συντήκουσαν, ψυχάς απελαύνοντος, ούπερ πιόντες εμφρόνως, ρεύματα θεία προβάλλονται, κοιλίας εκ νόου επομβρίζοντα τοις πάσι χάριν την άφθονον».

3.—-«Χαίροις η ζωοδόχος Πηγή, η αενάως αναβλύζουσα χάριτας, η βρύσις των ιαμάτων, η πάσαν νόσων ισχύν, ασθενή και φαύλην απελέγχουσα, τυφλών η ανάβλεψις, και λεπρών θεία κάθαρσις, η πηγάζουσα, νοσημάτων παν φάρμακον, άπασι τοις προστρέχουσι, πιστώς τω τεμένει σου, μέγα κοινόν ιατρείον, άμισθον όντως και έτοιμον, Χριστού μήτερ Λόγου, του πηγάζοντος τω κοσμώ το μέγα έλεος».

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου